دوست داشتن بهانه نمی خواهد...

چه رسم ِ جالبی است!  

محبتت را می گذارند پای احتیاجت ، 

صداقتت را می گذارند پای سادگیت ، 

سکوتت را می گذارند پای نفهمیت ، 

نگرانیت را می گذارند پای تنهائیت

و وفاداریت را می گذارند پای بی کسیت  

و آنقدر تکرار می کنند که خودت هم باور می شود 

تنهائی و بی کَس و محتاج! 

این ایمیل رو دو سه ماه پیش برام فرستاده بودن ، انقدر جالب و زیبا بود که یادداشت کردم و هر از گاهی می خوونمش! حقیقته!  

همدردی و درک ِ متقابل داره از بین می ره! دیگه آدمها منفعت طلب شدن و اگر کسی هم صادقانه دوستشون داشته باشه و باهاشون رفتار کنه باور نمی کنن! همینه که انسان روز به روز تنهاتر می شه و کسانی که واقعاْ دوستش دارن رو از خودش دور می کنه! 

کاش خیلی چیزا یادمون نره! کاش!