چه رسم ِ جالبی است!
محبتت را می گذارند پای احتیاجت ،
صداقتت را می گذارند پای سادگیت ،
سکوتت را می گذارند پای نفهمیت ،
نگرانیت را می گذارند پای تنهائیت
و وفاداریت را می گذارند پای بی کسیت
و آنقدر تکرار می کنند که خودت هم باور می شود
تنهائی و بی کَس و محتاج!
این ایمیل رو دو سه ماه پیش برام فرستاده بودن ، انقدر جالب و زیبا بود که یادداشت کردم و هر از گاهی می خوونمش! حقیقته!
همدردی و درک ِ متقابل داره از بین می ره! دیگه آدمها منفعت طلب شدن و اگر کسی هم صادقانه دوستشون داشته باشه و باهاشون رفتار کنه باور نمی کنن! همینه که انسان روز به روز تنهاتر می شه و کسانی که واقعاْ دوستش دارن رو از خودش دور می کنه!
کاش خیلی چیزا یادمون نره! کاش!