امشب می خوام مبحث ِ آرک تایپ ِ دهنده رو شروع کنم و از این به بعد پُست هارو کوتاه تر می نویسم .
آرک تایپ ِ دهنده یا شهید :
هدف ِ این آرک تایپ نیکی کردن است و وظیفه اش به دست آوردن ِ قدرت و رها کردن .
تصویر ِ آرک تایپ ِ دهنده ، تصویر ِ قربانی شدن است . هر آنچه هستی باید بمیرد تا هر آنچه باید باشی متولد گردد . آنچه که به عنوان ِ قربانی می دهی و فدا می کنی ، ظرفیت ِ عشق ِ تو را نشان می دهد . ( اشاره ای به داستان ِ حضرت ِ ابراهیم که حاضر شد فرزندش را در راه ِ خدا قربانی کند . )
دهندگی و محبت به یکدیگر ، لازمه ی زندگی ِ اجتماعی ست . ما به صورت ِ جمعی و اجتماعی زندگی می کنیم . برای داشتن ِ یک رابطه ی پُر از مهر و عشق مقداری از خود گذشتگی لازم است که نشان دهنده ی پختگی و بلوغ ِ انسان است . انسان از رنج گریزان است . اما آرک تایپ ِ دهنده می گوید رنج لازمه ی زندگی و رُشد است .
اما دهندگی به معنای نادیده گرفتن ِ خود نیست ! زمانی که انسانی خود را نادیده می گیرد ، دیگران نیز حقوق ِ او را نادیده می گیرند . این مورد را در زنان بیشتر مشاهده می کنیم .
در زیر ِ همه ی خوبی ها و دهندگی هایی که به دیگران می کنیم ، عشق و احترام ِ جمع را می خواهیم . باید بدانیم ما به خاطر ِ آنچه که هستیم شایسته ی احترامیم و لازم نیست عشق و محبت و تائید و توجه را از دیگران گدائی کنیم . همه مقدس هستیم و شایسته ی احترام ، فقط کافیست آنچه را که هستیم صادقانه زندگی کنیم .
بیشتر ِ افراد در زیر ِ دهندگی های خود کودکی هستند که احساس ِ ترس و عدم ِ امنیت دارند و برای بدست آوردن ِ آن ، به عناوین ِ مختلف ، خود را قربانی می کنند تا دیگران را از خود راضی نگه دارند و امنیت و محبت و توجه را از آنان بگیرند . این افراد به ظاهر رفتارشان فرم و شکل ِ دهندگی دارد اما عمیقاً کودک ِ نا امنی هستند که از این طریق می خواهند مورد ِ قبول ِ دیگران واقع شوند . برای فرار از رنج ِ تنهائی و یا هر رنج ِ دیگری دهندگی می کنند .
دهنده ی کاذب و قُلّابی از دیگران انتظار دارد با قوانین ِ او بازی و زندگی کنند و در بسیاری از اوقات ، توقع ِ پاسخ از دیگران دارد . اگر پاسخ ِ دهندگی هایش داده نشود می گوید قدرم را ندانستند ، من را دوست نداشتند پس حقّشان است چوب ِ کارشان را بخورند . در واقع شروع به بدخواهی برای دیگران می کند و عذاب را حق ّ ِ طرف ِ مقابل می داند ، در حالی که دهنده و عاشق ِ واقعی هرگز بد ِ دیگران را نمی خواهد .
ادامه دارد...
تَه نوشت : گاهی
هر قدر هم در صورت ِ بعضی از آدمکان
که خود را زیر ِ لباس های ِ مارک دار ِ رنگ و وارنگ
یا درون ِ ماشین های گران قیمت ِ خیلی مُدل بالا
یا لا به لای کلمات ِ شیک و دهان پُر کن ِ روشنفکرانه پنهان می کنند
خیره می شوی ،
حتی به قدر ِ ذره ای هم
نشانی از انسانیت نمی بینی...
به هردوتون تسلیت می گم .
روح ِ مادر بزرگای ِ مهربونتون شاد !
زندگی کن به تمامی ،
زندگی کن در ژرفا ،
زندگی کن تمام و کمال
و آن گاه که مرگ بر در می کوبد ،
تو آماده ای !
درست همچون میوه ای رسیده و آماده برای فرو افتادن بر خاک .
گاه حتی بدون ِ وزیدن ِ نسیمی ، میوه در اثر ِ پُختگی و وزن ِ خود
بر زمین فرو می افتد .
مرگ باید از اینگونه باشد
و آمادگی باید از طریق ِ زندگی بدست آید... « اُشو »