شب ِ سراب

دوباره یک سکوت ِ تلخ                          دوباره یک خیال ِ دور 

ز قلب ِ خسته ام کسی                        دوباره می کند عبور 

هجوم ِ خاطرات ِ او                                میان ِ روزهای سرد 

که این تن ِ شکسته را                           دوباره می کِشد به درد 

دوباره من ، دوباره بُغضو                         سیل ِ اشک ِ بی امان 

و درد می کِشد به دل                            دوباره تیری از کمان 

تَب ِ فراق ِ او چنین                                دوباره تاب می برد 

به لحظه ای نمی رسد                          چو یک شهاب می برد 

دوباره شعله می کِشد                          چو شمع آب می شوم 

دوباره من اسیر ِ یک                              شب ِ سراب می شوم 

تَه نوشت ۱: اواخر ِ اردیبهشت نوشتمش و امروز تکمیلش کردم .  

تَه نوشت ۲: ترانه ی زیبای فرمان فتحعلیان به نام ( صلح ابدی ) فوق العادست ! خیلی خیلی زیباست ، دوستش دارم و شنیدنش آروومم می کنه هر چند همیشه موقع ِ شنیدنش بغض می کنم . بیشتر ِ ترانه هاش همینطوره ، آرامش بخش و خوش آهنگ ! بعضی هاشون نوای فلوتی داره که شنیدنش واقعاً لذت بخشه ! 

تَه نوشت ۳: درست هنگامی که فکر می کنم راه ِ زندگی کردن را یاد گرفته ام ، زندگی تغییر می کند . ( هیو پراتر ) 

راست گفتی ! هیچ وقت به لحظه ای آرامش و خوشی داشتن نمی شه دلخوش کرد ! زندگی مدام در حال ِ تغییره و ممکنه پشت ِ سر ِ هم اتفاقات ِ جورواجور برای آدم بیافته ! اما مهم اینه که خودت رو نبازی ! باور داشته باشی که بازم می تونی از پس ِ مشکلات بر بیای و شده برای لحظه ای اون آرامش رو دوباره حس کنی ، هر چند انگار یه غمی همیشه توو قلبت سنگینی می کنه ، غمی که هم شیرینه و هم تلخ !  به هیچچی عادت نکن ! هیچچی موندگار نیست ! هیچچی مال ِ تو نمی مونه ، حتی این لحظه ای که در حال ِ گذروندنش هستی ! می دونم سخته ، می دونم...